GÜLDEN DÜŞEN KARINCA

GÜLDEN DÜŞEN KARINCA

                         1

Abartılmış sessizlikler
Sağır sözcükler
Oluşmayan bir çakımlık düşünce
Ateşi başlatan bir sözcük
İçimi ısıtan bir diğeri
Kanımda yüzen bir düzinesi

hey....sen ne yapıyorsun orada
          niye çiziyorsun bu resmi israrla

Kaynıyan kanım
Bulunduğum nokta
Aramıza giren soluk
Bozkır gibi bir bakış
Otlara çarpan yanlızlık
Ulaşamadığım an
Rengarenk bir balon
elden kaçan kuş
bir yalan ayna
Sefil bir gurur
Kırılan cam heykeller
Işığın son günü

ama sen hep oradaydın değilmi

Işığın bittiği nokta
Her yere dağılan mısralar
ve Darmadağan olan sen

                          2

Evrenin ilk günü
İlk canlının doğumu
Evren dolu yanlızlık
Duyulmayan alkışlar

                           3

Yozlaşmış heyecanlar
Üzerlerine sıvanmış ağırlık
Sonsuzu bekleyiş
Bir kararsızlık ordusu
Çarpışan kelimeler
Kanayan geçmiş
Yeşil üstüne kırmızı
Kırmızı üstüne yeşil
Çekingen sarı
Sonbaharın duygusallığı
Ayak izlerindeki korku
Küstah bir pişmanlık
İki büklüm mazi
Kırbaç gibi şaklıyan sorgulama
Bir isyan anıtı

gücün yok artık değilmi....

                            4

Her adalesi kaskatı bir isyan
Bir kitap dolusu kelime
Anlamın küskünlüğü
Işığın aydınlatamadığı karartı
Kapkara bir koku
Yüzüme değen elin
Doğan çocuğun kapalı yumruğu
Bize gelen mesaj
Karmakarışık kahkahalar
Gülüşün köşeye sıkıştırdığı sevgi
Sevginin çığlığı
Çiğdemlerin içinde saklı çoşku

ya SEN......

                             5

Sonsuz bir duygu
Üstünde titreşen aşklar
Kafesteki sıcaklık
Duman duman anılar
Kayıp geçen bir yılan
Hatırlanan bir surat
Gülden düşen karınca
Yaprak yaprak  kahkaha
Sonu gelmiş bir hayat
Geriye bakan bir bebek
Göz göze gelinen ÖLÜM
Sıcacık değilmi......


Yavuz Oncelay
Kasım 1992