YOKSUNUZ ARTIK

YOKSUNUZ ARTIK

SİYAHIN BENEKLERİ

 bir yel

savuruyor geçmişin karanlığını yüzüme

kan kokuyor masmavi çiçekler gecenin ötesinde

bir çocuk...yanlızlıktan uzanıp geriye bakan

lanetliyor siyahtan koparıp alamadığı anılarını

tüm renkli bilyeler mermi olup vuruyor sağa sola

ve...bir kor çıkıyor tüm benliğimden bugün

yanık gibi sızlıyor yüzyılın acıları

okşayamadığı yanlızlıkları

bakamadığı resimleri

duyamadığı şarkıları

hiç tanıyamadığı sevgileri alıp götüren



C Y Öncelay

Kasım 1995