GÜLÜYORUM KARANLIĞA

GÜLÜYORUM KARANLIĞA

Doğuyorum bir okyanusun yemyeşil derinliklerinden
Aşıyorum karanlığı  bir isyankar yeşille
Takıyorum bakışımı güneşin sonsuz aydınlığına
Altüst ediyorum karamsarlığımı iyimserliğe

Coşkumu besliyorum sonsuz acılarım kadar
Sızdırıyorum ışığın en parlağını o kahpe dehlizlere
Gülüyorum patlayıp ışık olan karanlığa
Yoksun artık diye haykırıyorum
Bir aciz karanlık arkamda kalan
Esirmi esir aydınlıklara

C Y Oncelay
Mayıs 1993